بخش تدوین در زندگی روزمرهٔ انسان‌ها، ما‌به‌ازای عینی ندارد، بلکه ما‌به‌ازای ذهنی دارد. اساساً تدوین، فرآیندی ذهنی است که پیش از هر اقدام فیزیکی، به‌طور کامل در ذهن شکل می‌گیرد. تدوینگرانی که کار خود را از فیلمنامه آغاز می‌کنند، این فرآیند ذهنی را از همان ابتدا دنبال می‌نمایند. تدوینگرانی که کارشون با مجموعه ای از صدا و تصویر است، با کلمات و فیلمنامه کاری ندارند. تنها حرفه ای که تو مرحله تولید، یا مرحله پس تولید ارتباط قوی با داستان پیدا می کند، فقط تدوین است. مطالعه و اطلاع تدوینگر از فیلمنامه قبل از اینکه در پس تولید شروع به تدوین کند، سرعت او در تدوین را افزایش می دهد. نوشتن خلاصه سکانس توسط تدوینگر به او کمک می کند که اشراف کامل نسبت به جزئیات فیلمنامه داشته باشد و تدوین را راحت تر انجام دهد. تدوینگر برای کارش باید برنامه ریزی داشته باشد و حفظ زمان در مدت کار خیلی مهم است مراحل تدوین: 1- طراحی تدوین 2- طراحی کارگردانی: پیش از دکوپاژ فیلم ( فضای رنگی، نور، میزانسن، نگاه کارگردان و ... ) وابسته به فیلمنامه ای است که قرار هست روی آن کار شود، در واقع پیدا کردن این موضوع که فیلم باید چگونه ساخته شود را طراحی کارگردانی گویند. جهت طراحی کارگردانی، وجود 3 فرد در سه فیلم: تدوینگر، کارگردان و فیلمبردار که مهم هستند، ضروری است؛ چون کار این سه نفر وابسته به هم است. بعد از طراحی کارگردانی می رسیم به 1- استوری برد؛ در کنار استوری برد ما می توانیم 2- ماکت یا یک چیزی ساختگی داشته باشیم، یعنی تصور یک سکانسی که باید چه نکاتی داشته باشد و برای آن استوری برد می کنیم. 3- ایجاد یک ماکت صوتی در طراحی کارگردانی: دورخوانی فیلمنامه و ضبط کردن صداها، کاری است که در ماکت صوتی انجام می شود. یک کارگردان علاوه بر تمام تسلط تکنیکی که روی نکات کارگردانی دارد، باید خیلی خوب بتواند بازی خوب و بد را از هم بشناسد و تشخیص و معیار درست او برای انتخاب بازی درست از نادرست باید فیلمنامه باشد.