مستند برزخی ها به کارگردانی عارف افشار منتشر شد!
عارف افشار، مستندساز و خبرنگار اهل تهران است که در زمینه تولید مستندهای اجتماعی و تاریخی فعالیت می‌کند. اولین تجربه کارگردانی او، مستند برزخی ها است که در شانزدهمین جشنواره سینماحقیقت بازخوردهای فراوانی داشت.
برای مطالعه مصاحبه کارگردان در مورد این مستند به این لینک مراجعه کنید.
اثر دیگر او، مستند «ضد قهرمان» است که روایتی صریح از زندگی صادق خلخالی ارائه می‌دهد. این مستند در بخش مسابقه ملی و بخش آوینی جشنواره سینماحقیقت حضور داشته است. عارف افشار در آثار خود به موضوعات حساس و کمتر مورد توجه قرار گرفته در تاریخ معاصر ایران می‌پردازد و تلاش می‌کند با نگاهی بی‌طرفانه، زوایای پنهان این موضوعات را برای مخاطبان روشن کند.
امکان تماشای مستند سینمایی «برزخی‌ها» به کارگردانی عارف افشار از امروز دوشنبه ۱۵ آبان برای عموم مخاطبان فراهم شد.
مستند سینمایی «برزخی‌ها» به کارگردانی عارف افشار که در شانزدهمین جشنواره «سینماحقیت» به نمایش درآمده بود، در پلتفرم فیلم‌نت در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
این مستند از دوشنبه ۱۵ آبان قابل تماشا است.
این مستند که تولید باشگاه رویاد است به بازخوانی برخی تندروی‌ها در جریان توقیف اولین فیلم جنجالی پس از انقلاب می‌پردازد که منجر به جنجال‌هایی در تاریخ سینمای ایران شد. برای مطالعه نقد و بررسی فیلم اصلی برزخی ها ساخته ایرج قادری به این لینک مراجعه کنید.
توقیف فیلم در ایران به دلایل مختلفی از جمله ملاحظات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، یا مذهبی رخ داده است. تاریخچه توقیف فیلم در ایران را می‌توان به دوران پیش و پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ تقسیم کرد. در هر دوره، دلایل و رویکردهای متفاوتی برای توقیف وجود داشته است.
مهم‌ترین فیلم‌های توقیفی ایران
پیش از انقلاب اسلامی
- گاو (داریوش مهرجویی، ۱۳۴۸)
- رگبار (بهرام بیضایی، ۱۳۵۱)
- قیصر (مسعود کیمیایی، ۱۳۴۸)
دهه ۱۳۶۰
- برزخی‌ها (ایرج قادری، ۱۳۶۱)
- مرگ یزدگرد (بهرام بیضایی، ۱۳۶۰)
دهه ۱۳۷۰
- آدم‌برفی (داوود میرباقری، ۱۳۷۳)
- سلطان (مسعود کیمیایی، ۱۳۷۵)
- طعمه (سیروس الوند، ۱۳۷۴)
دهه ۱۳۸۰
- سنتوری (داریوش مهرجویی، ۱۳۸۵)
- به رنگ ارغوان (ابراهیم حاتمی‌کیا، ۱۳۸۳)
- مارمولک (کمال تبریزی، ۱۳۸۳)
دهه ۱۳۹۰
- عصبانی نیستم! (رضا درمیشیان، ۱۳۹۲)
- خانه پدری (کیانوش عیاری، ۱۳۸۹)
- ۵۰ کیلو آلبالو (مانی حقیقی، ۱۳۹۴)
این فیلم‌ها از مهم‌ترین آثار توقیفی در تاریخ سینمای ایران هستند که در زمان خود توجه زیادی را به خود جلب کردند.
نمونه‌هایی از توقیف فیلم در کشورهای دیگر
- ایالات متحده آمریکا
- فیلم‌ها معمولاً به‌صورت مستقیم توقیف نمی‌شوند، اما گاهی به دلایل اعتراضات گروه‌های اجتماعی یا مسائل حقوقی از اکران بازمی‌مانند.
- مثال: The Interview (۲۰۱۴)
- این فیلم طنزی درباره کره شمالی بود که به دلیل تهدیدات امنیتی و حملات سایبری علیه سونی، اکران گسترده آن لغو شد.
- چین
- چین به دلیل سیاست‌های سخت‌گیرانه سانسور، بسیاری از فیلم‌های داخلی و خارجی را توقیف می‌کند.
- مثال: Seven Years in Tibet (۱۹۹۷)
- به دلیل محتوای مرتبط با دالایی لاما و تبت، این فیلم در چین ممنوع شد.
- کره شمالی
- در این کشور بسیاری از فیلم‌های خارجی ممنوع هستند و تنها تولیدات داخلی که همسو با ایدئولوژی حاکم باشند، مجاز به اکران هستند.
- هند
- به دلایل مذهبی، فرهنگی یا سیاسی، گاهی فیلم‌ها توقیف می‌شوند یا با اعتراضاتی مواجه می‌شوند.
- مثال: Padmaavat (۲۰۱۸)
- به دلیل اعتراض گروه‌های مذهبی و تاریخی، اکران آن به تعویق افتاد و با اصلاحاتی نمایش داده شد.
- روسیه
- فیلم‌هایی که با سیاست‌های دولت در تضاد باشند یا موضوعات جنجالی داشته باشند، ممنوع می‌شوند.
- مثال: The Death of Stalin (۲۰۱۷)
- به دلیل طنزپردازی درباره دوره استالین، این فیلم در روسیه ممنوع شد.
- عربستان سعودی
- تا سال ۲۰۱۸، سینما به‌طور کلی در این کشور ممنوع بود، اما پس از رفع ممنوعیت، سانسورهای شدیدی بر فیلم‌ها اعمال می‌شود.
- آلمان (دوران نازی‌ها)
- در دوران آلمان نازی، بسیاری از فیلم‌های ضد نازی یا دارای مضامین مخالف ایدئولوژی حاکم توقیف شدند.
توقیف فیلم‌ها بخشی از تقابل میان آزادی بیان و حساسیت‌های فرهنگی یا سیاسی در بسیاری از جوامع است و همواره این مقوله چالش بزرگی در سیاست گذاری های فرهنگی کشورها بوده و این پدیده صرفا در ایران نبوده و نیست. با این حال بنظر می رسد توقیف یک فیلم باعث بیشتر دیده شدن آن فیلم و گاهی حتی نمادی از مقاومت گردیده است.
آخرین دیدگاه‌ها